منظومه ی شمسی

مقدمه

شب هنگام آسمان را نگاه کنید. حتماً یک یا چند تایی از

 سیّارات منظومه ی شمسی را خواهید دید. با چشم

 غیرمسلح مشاهده ی پنج سیّاره امکان پذیراست، امّا دو

 سیّاره دیگر بسیار دورهستند که بتوانید آنها را مشاهده

کنید. همراه با زمین، این سیّارات مجموعه سیّارات هشت

گانه را تشکیل می دهند که پیرامون خورشید ستاره ی غول

پیکر منظومه ی شمسی است در گردشند.

 

مقدمه

شب هنگام آسمان را نگاه کنید. حتماً یک یا چند تایی از

 سیّارات منظومه ی شمسی را خواهید دید. با چشم

 غیرمسلح مشاهده ی پنج سیّاره امکان پذیراست، امّا دو

 سیّاره دیگر بسیار دورهستند که بتوانید آنها را مشاهده

کنید. همراه با زمین، این سیّارات مجموعه سیّارات هشت

گانه را تشکیل می دهند که پیرامون خورشید ستاره ی غول

پیکر منظومه ی شمسی است در گردشند.

 

 منظومه ی شمسی چگونه شکل گرفت؟

منظومه ی شمسی قدمتی بسیار طولانی دارد. دانشمندان

براین باورند که زمان تشکیل منظومه ی شمسی پنج میلیارد

سال قبل صورت گرفته است، زمانی که انبوه توده هایی از

گاز و گرد و غباردر هم فرورفتند و دراثرنیروی جاذبه به

سوی هم کشیده شدند. این توده ی گاز وغبارضمن کوچک

شدن، در بخش میانی خود که عمده ی مواد را درخود جای

داده بودداغ تر شد و سرانجام این صفحه ی چرخان، ابر

خورشید وهمه ی سیّارات را تشکیل داد.

1)ابرچرخان 

توده ی ابرضمن انقباض شروع به چرخیدن کرد و به

صورت    صفحه ای چرخان در آمد. قسمت مرکزی این

صفحه ی چرخان در حالی که گاز و گرد و غبار در اثر

جاذبه ی این ابر در هم فشرده می شدند داغ ترین بخش این

ابر چرخان را تشکیل داد.

2) داغ و سرد

    در عمق مرکز این ابر، میزان دما و فشار به حدی بالا

رفت که موج شروع واکنش همجوشی هسته ای گردید و در

نتیجه خورشید نورانی ما شکل گرفت.

(3تشکیل سیّارات

مواد پیرامون صفحه ی چرخان که در مرکز آن خورشید

درخشـان قرار داشـت به روی هم انباشتـه شدند و اجرام

بزرگتری را تشکیل دادند و این اجرام بعداً سیّارات  منظومه

ی شمسی را به وجود آوردند.

4) گسترش منظومه ی شمسی

سیّارات درونی مقدار قابل ملاحظه ای از مواد موجود در

منظومه ی شمسی را جذب کردند و سیارات بیرونی مقدار

زیادی یخ و سپس حجم قابل توجهی از گازهیدروژن را جذب

کردند و چهار سیّاره ی خارجی غول پیکر گازی شکل 

منظومه ی شمسی را تشکیل دادند. سیّارات درونی در اثر

جذب سنگ ها و فلزات چگال تر شدند و چهار سیّاره ی

عطارد، زهره، زمین و مریخ از این نوع سیارات هستند.

سقوط شهاب سنگ ها

شهاب سنگ ها توده هایی از مواد جامد هستند که از فضا

سقوط می کنند و روی سطح زمین فرود می آیند ومطالعه ی

آنها مارا از نحوه ی تشکیل منظومه ی شمسی آگاه می کند.

اکثر شهاب سنگ ها از جنس سنگ هستند و بعضی ازآنها

نیز از جنس فلز یا ترکیبی از سنگ و فلز می باشند. قدرت

تشکیل بعضی از آنها به روزهای نخستین منظومه ی

شمسی   بر می گردد.