زمین

زمین

سومین سیاره از خورشید، زمین است که مابر روی آن

 زندگی می کنیم. این سیاره از فضا به رنگ آبی دیده می

شود...

از نظر قطر و جرم، وهمچنین از نظر فاصله با

خورشید سومین سیاره محسوب میشود

به طور متوسط 150 میلیون کیلومتر از خورشید فاصله

دارد. این سیاره در یک مدار بیضی شکل در مدت 365

روز و6 ساعت یک بار دور خورشید می گردد. هر یک

شبانه روز آن،نزدیک به 24 ساعت طول می کشد.

این سیاره همچون زهره و مریخ دارای جو است(یک پنجم

اکسیژن وچهار پنجم نیتروژن) که امکان حیات را برای گیاه

و حیوان و انسان فراهم آورده است.  

بیش از دو سوم زمین را آب فراگرفته است. یک سوم آن را هم

خشکی ها به صورت قاره ها تشکیل داده اند. روی خشکیها

رشته کوهها و نواحی پست جلگه ای فراوان دیده می شود.

مرتفع ترین نقطه ی خشکی نزدیک به 9 کیلو متر از سطح

دریا بلندتر است. عمیق ترین قسمت دریاها در مجاورت

جزایر فیلیپین در اقیانوس آرام است. عمق این ناحیه حدود 11

کیلومتر از سطح دریاست.

زمین در اطراغف خود یک میدان ضعیف مغناطیسی دارد و

عقربه های مغناطیسی نسبت به آن حساس است.

وجود جو با فشار یک اتمسفر در اطراف زمین ریزشهای

جوی و حداقل دمای 70- و حد اکثر 60+ درجه ی سانتیگراد

تنوع خاصی به این سیاره بخشیده و آن را از هر جهت بین

سیارلت دیگر ممتاز ساخته است. مهمتر از همه وجود انسان

است که در هیچ یک از سیارات دیگر دیده نشده و بر استثنایی

بودن این سیاره افزوده است.

سیاره ی زمین با قطر 12750 کیلومتر یک سیاره ی نسبتا

کوچک محسوب می شود. خورشید در یکی از کانون های

مدار بیضی شکل زمین به طور متوسط در فاصله ی 150

میلیون کیلومتری قرار گرفته است.

زمین حرکات چندگانه ای دارد که مهمترین آنها عبارت اند از:

الف) حرکت انتقالی زمین به دور خورشید

ب) حرکت وضعی

(البته حرکت زمین به همراه خورشید و دیگر سیارات در میان

خوشه ی محلی ستارگان هم هست، که سرعت این حرکت به

 20 کیلومتر در ثانیه هم می رسد.) 

زمین در اطراف خود یک میدان جاذبه ی نسبتا قوی دارد که با

همین جاذبه، ماه را در اطراف خود نگه می دارد. (سرعت

گریز حداقل 11 کیلومتر در ثانیه است)

علاوه بر این میدان، یک میدان مغناطیسی نسبتا ضعیف هم در

اطراف این سیاره وجود دارد که اجازه نمی دهد ذرات باردار

و پرانرژی خورشید به سطح زمین برسد؛ بلکه جذب قطب

های مثبت و منفی زمین می شوند. 

قطبین شمال و جنوب زمین با قطبین مغناطیسی آن منطبق

نیست، بلکه در نزدیکی یکدیگر قرار دارد، میدان مغناطیسی

زمین را معلول جریانهای آهن مایع در هستة زمین می‌دانند. از

این میدان و قطب‌نما برای حرکت در دریا که دریانوردان

پیشتر از آن استفاده می‌کردند. از اثرات مهم ماه بر زمین ایجاد

جزر و مدر در سطح دریاهای زمین است که جاذبه ماه موجب

آن است، هرچند سال یکبار ماه در مقابل خورشید قرار

می‌گیرد  و برای زمینی‌ها یک خورشیدگرفتگی یا کسوف ایجاد

می‌کند. ممکن است زمین نیز بر اثر ایجاد سایه خود بخشی یا

همه ماه را بپوشاند که در این حالت ماه گرفتگی یا خسوف

حاصل می‌شود.

ماه چون از خود نوری ندارد ممکن است بخش‌هایی از نیمکره

تاریک آن در مقابل ما قرار گیرد. با جابجایی ماه به دور زمین

گاهی مقدار بیشتری از سطح روشن ماه را می‌بینیم و گاهی

قسمت کمتری از آن را، بنابراین ماه از حالت باریک هلالی تا

قرص کامل خود را طی شبهای متوالی به چشم ما می‌رساند.

مهمترین پدیده، در سطح زمین پیدایش حیات بخصوص انسان

است . انسان به عنوان یک موجود هوشمند که تاکنون نظیر آن

در هیچ جای دیگر منظومه شمسی و کیهان یافت نشده تغییرات

زیادی را در سطح سیاره زمین ایجاد نموده است.

انسان به کمک قوه تفکر خود به اکتشافات و اختراعات زیادی

دست یافته است و در عین حال خود را متعهد به آفریدگار این

جهان می‌داند.